بررسی حقوق بین الملل در توسعه حقوق فرهنگی کشور

پژوهش حاضر به منظور «بررسی حقوق بین الملل درتوسعه حقوق فرهنگی کشور» صورت گرفته است. توسعه حقوق فرهنگی شاخه ای جوان از مطالعات حقوقی است که ادبیات آن به تدریج طی دهه هفتاد میلادی به عنوان یک طیف از حقهای پذیرفته شده جهانی توسعه یافت، یعنی از زمانی که «توسعه فرهنگی» در مباحث کلان مدیریت امور عمومی و سیاست گذاری در سطح ملی و بین المللی مطرح شد قواعد حقوق بین المللی در اسناد گوناگون به حمایت از آنها می پردازد. در بسیاری از قواعد حقوق بین المللی عناصر و مؤلفه های گوناگون توسعه حقوق فرهنگی شناسایی شده است، این عناصر شامل حق مشارکت جستن در حیات فرهنگی، حق آموزش، حق دفاع از حقوق اقلیت ها، حق آزادی جریان و دسترسی به اطلاعات، آزادی بیان و عقیده، حق حمایت از میراث فرهنگی و تاریخی است. با توجه به نقش و اهمیت حقوق فرهنگی در قوانین بین الملل، در کشور ایران نیز برای توسعه حقوق فرهنگی قوانینی به تصویب رسیده است. با همه اهمیت حقوق فرهنگی، نظام حقوق بینالمللی در این حیطه علیرغم پشت سر نهادن روندی پراُفت و خیز برای کامل شدن، نه تنها هنوز امیدهای بسیاری را پاسخ نگفته، بلکه نگرانی های متنوعی را نیز دامن زده است. در مطالعات روزافزون حقوقبشر در سراسر دنیا همچنان سهم بررسی های مربوط به حقوق فرهنگی و شکل گیری فکر و اندیشه در این زمینه مطلوب نیست و پرسش های متعدد بی پاسخ باقی مانده است. همین امر موجب شده علیرغم وجوه نقاط قوت توسعه حقوق فرهنگی تنگناهایی فراروی توسعه حقوق فرهنگی هم در عرصه جهانی و هم در ایران وجود داشته باشد.

Keywords:

حقوق بین الملل , توسعه حقوق فرهنگی کشور