انتقال حقوق توسعه (TDR) در اراضی شهری: مفاهیم و سازوکارها

با رشد و توسعه شتابان شهرها و در نتیجه نابودی فضاهای باز عمومی ، بناهای تاریخی و اراضی کشاورزی در جهت منفعت طلبی اقتصادی و منافع شخصی ، انتقال حقوق توسعه به عنوان یک تکنیک بازار محور سعی در تشویق و داوطلب شدن برای انتقال رشد در نواحی کم توسعه که به عنوان مناطق ارسال )مناطقی با بافت ارزشمند جهت حفاظت( در نظر گرفته می شوند، به نواحی که پتانسیل بیشتری )مناطق دریافت کننده( دارد. در این پژوهش ضمن ارائه تعاریف و مفاهیم ابتدائی درباره ی انتقال حقوق توسعه، مزایا، کاربرد و سازکارهای آن به شکل های مختلف مبادله در بازار انتقال حقوق توسعه در جهت دستیابی به عدالت ، کارایی، بهینه سازی هزینه و پایداری اهتمام گشت و در واقع ماهیتی مروری دارد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات تحقیق از اسناد و منابع کتابخانه ای دست اول استفاده گردیده است و داده ها در نرم افزار MAXQDA مقوله بندی شده است . نتایج بدست آمده از پژوهش حکایت از آن دارد که برنامه های انتقال حقوق توسعه (TDR) موجب برقراری عدالت فضایی و اجتماعی، برقراری نوعی هم رایی بین طرفین، کنترل و بهینه سازی هزینه های مرتبط با حفاظت و توسعه به لحاظ اقتصادی، دست یابی به توسعه پایدار از طریق حفاظت و کنترل توسعه پراکنده و... می شوند. همچنین برای اجرای این برنامه ها ضروریست تا بسترهای قانونی تحقق پذیری به لحاظ حقوقی و فیزیکی فراهم شود. علاوه بر این نیاز به ایجاد مدیریت شهری یکپارچه و مدون در جهت ایجاد و ارتقای مشارکت شهروندی می باشد.

Keywords:

انتقال حقوق توسعه , تکنیک بازار محور , مناطق ارسال , مناطق دریافت , حفاظت اراضی