تبیین شاخص های موثر بر افزایش قابلیت پیاده مداری به منظور ارتقای تعامل اجتماعی (محدوده ی مورد مطالعه: خیابان منوچهری و محوطه بازار شهر جهرم)

بررسی انواع الگوهای توسعه محلی نشان می دهد، قابلیت پیاده مداری به عنوان موضوعی محوری در این الگوها (مانند توسعه پایدارمحلی، نوشهرگرایی، رشد هوشمند و توسعه مبتنی بر حمل ونقل همگانی) مورد تأکید است. توجه به این موضوع درکنار تبعات فردی (سلامت فیزیکی و روانی)، تبعات اجتماعی را نیز در بردارد که به ارتقای حیات مدنی واجتماعی و از این رهگذر به پایداری اجتماعی محلات منجر می شود. بررسی مفهوم محلات پایدار نشان می دهد، یکی ازراهکارهای تحقق پایداری اجتماعی در سطح محلات، ارتقای تعامل اجتماعی به منظور حضور و انجام فعالیت های اجتماعی و اختیاری است .در عین حال یکی از شاخص های محلات پایدار، طراحی شهری مبتنی بر خلق مکان و ایجاد حس تعلق ذکر شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی تاثیر قابلیت پیاده مداری فضاهای شهری برارتقاء تعاملات اجتماعی شهروندان در این فضاهای شهری است . پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی - تحلیلی (پیمایشی ) می باشد. بر اساس اسناد و مدارک کتابخانه ای، سایت های اینترنتی ومطالعات میدانی بوده است و همچنین در نهایت به تحلیل میزان قابلیت پیاده مداری خیابان منوچهری و محوطه بازار شهر جهرم در جهت تعاملات اجتماعی آن پرداخته می شود. این مطالعه نشان می دهد که خیابان منوچهری و محوطه بازار فاقد هرگونه قابلیت پیاده مداری میباشد و نمی تواند نقش مؤثری درتعاملات اجتماعی آن داشته باشد .

Keywords:

تعاملات اجتماعی , پیاده مداری , شهر جهرم .