تاثیر اجزای برندسازی داخلی بر عملکرد برند با نقش میانجی تعهد به برند

برندسازی داخلی مفهومی است که به دنبال ایجاد هماهنگی با برند خارجی از طریق افزایش تعهد کارکنان به برند و تشویق آنان به انتقال وعده های برند به مشتریان میباشد. این موضوع در سازمانهای دولتی به دلیل ارتباط مستقیم کارکنان با مشتریان، اهمیت بیشتری دارد. هدف این پژوهش، مطالعه اثر میانجی تعهد به برند در رابطه میان اجزای برندسازی داخلی و عملکرد برند از نگاه کارکنان در اداره امور مالیاتی شهر سمنان میباشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و بر مبنای گردآوری داده ها توصیفی همبستگی میباشد. جامعه آماری کارکنان اداره کل امور مالیاتی شهر سمنان میباشد که از میان آنها 78 نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده و روایی سازه ها با بکارگیری تحلیل عاملی تائیدی، روایی واگرا و روایی همگرا تائید شد. برای سنجش پایایی از آلفای کرونباخ و جهت تحلیل داده ها از آزمونهای تحلیل عاملی و تحلیل رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان میدهد که ارتباطات، آموزش و استخدام تاثیرمعناداری بر روی عملکرد برند سازمان دارند. از میان اجزای برندسازی داخلی تنها رهبری است که تاثیر معناداری بر روی عملکرد برند ندارد. همچنین اثر میانجی تعهد کارکنان به برند تنها در رابطه آموزش- عملکرد برند و استخدام- عملکرد برند تائید شد.

Keywords:

برندسازی داخلی , تعهد به برند , عملکرد برند , برند سازمان.