داور و جایگاه آن در توافقنامه های داوری

داوری یکی از روشهای حل و فصل اختلافات است که جایگزین دادگاه هاست. داوری در عرض سیستم دولتی عمل میکند و یک سیستم خصوصی است. داور در یک قضیه، قاضی خصوصی منتخب طرفین است. در امر داوری به اختلافاتی رسیدگی میشود که جنبه خصوصی دارند و نظم عمومی را درگیر نمی کنند یعنی موضوع ارجاعی به داور نباید معارض نظم عمومی باشد. در رابطه با ماهیت نهاد داوری اتفاق نظر وجود ندارد و ماهیت این نهاد حقوقی مدتها موضوع مناظره و چالش و اظهارنظرهایی بوده است که له و علیه آن صورت گرفته است. در این مورد چهار نظریه ماهیت قراردادی، ماهیت صلاحیتی، ماهیت مختلط و ماهیت مستقل یا خود آیین وجود دارد. پذیرش هرکدام از این نظریه ها میتواند آثار و نتایج متفاوتی بر داوری داشته باشد. بنابراین هدف از این مقاله بررسی داور و جایگاه آن در توافقنامه های داوری است. یافته های این مقاله حاکی از این است که نهاد داوری واجد هر دو اثر قراردادی و قضایی است که این امر بهنوبه خود انعکاسی از توافق طرفین و حاکمیت قانون محل برگزاری داوری است.

Keywords:

داور , توافقنامه داوری , قرارداد , ماهیت قراردادی.