بررسی رابطه بین الزامات تغییر و پاسخگویی کارکنان با توجه به نقش تعدیلگر اعتمادآفرینی در دانشگاه علوم پزشکی شهرستان بم

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین الزامات تغییر و پاسخگویی کارکنان با توجه به نقش تعدیلگر اعتمادآفرینیدر دانشگاه علوم پزشکی شهرستان بم بود. مطالعه حاضر با استفاده از مطالعات توصیفی و روش همبستگی دریک جامعه آماری 1444 نفری از کارکنان رسمی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی شهرستان بم که 309 نفر از آنهابه عنوان نمونه آماری انتخاب شدند، انجام شد. جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه صورت گرفته است.پرسشنامه الزامات تغییر با ضریب اعتبار محتوایی 94 / 0 ، پرسشنامه پاسخگویی کارکنان با ضریب 93 / 0 وپرسشنامه اعتماد آفرینی با ضریب 94 / 0 مورد تایید قرار گرفت، پایایی پرسشنامه ها نیز از روش آلفای کرونباخبرای پرسشنامه ها به ترتیب 94 / 0 و 94 / 0 و 95 / 0 بدست آمد. در قسمت تحلیل داده ها به بررسی فرضیه ها وسوالات تحقیق پرداخته شد برای این کار از رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) با نرم افزار Smart PLS 2استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین الزامات تغییر و پاسخگویی کارکنان و مولفه هایآن (پاسخگویی حقوقی، سیاسی، پاسخگویی مالی و کلی) رابطه مستقیم وجود دارد. اعتماد آفرینی، رابطه میانالزامات تغییر و پاسخگویی کارکنان و پاسخگویی سیاسی را کاهش می دهد. اما اعتماد آفرینی، رابطه میانالزامات تغییر و پاسخگویی حقوقی، مالی و کلی کارکنان را تعدیل نمی کند. لذا پیشنهاد می گردد تا با پذیرشتغییرات زمینه پاسخگویی بیشتر فراهم آورده شود.

Keywords:

الزامات تغییر , پاسخگویی کارکنان , اعتمادآفرینی