نمودهای زنانگی و مردانگی در زنانه‌نویسی و مردانه‌نویسی

زنانه­نویسی و مردانه­نویسی، ویژگی­هایی را بر متن تحمیل می­کند و همواره می­توان انتظار ابداع شیوه­های جدید بیان تجربه­های منحصر به فرد زنان یا مردان را داشت؛ از این رو ذکر تمام ویژگی­های خاص آثار آن­ها امکان­پذیر نیست و باید در نظر داشت که بسیاری از همین ویژگی­ها در نوشتار مردانه و زنانه با یکدیگر تفاوت، شباهت یا هم­پوشانی دارد. در این مقاله به بررسی معیارهای زبانی و محتوایی زنانه­نویسی در قیاس با مردانه­نویسی براساس نمودهای زنانگی و مردانگی پرداخته شده است. هدف و غایت این کار، شناسایی تفاوت­های نوشتار زنانه در قیاس با نوشتار مردانه است. منظور از توصیف زنانه­نویسی و مردانه­نویسی، برخورد با این پدیده­ها در سطح است بدون آن­که به علیت آن­ها پرداخته شود. در مرحلة تبیینی، نمودهای زنانگی و مردانگی در زنانه­نویسی و مردانه­نویسی براساس پارادایم­های ذات­گرایانه و سازه­گرایانه تبیین می­شود. سپس نمودهای مذکور در پوشش قوانین کلّی­ای که ماهیت آن­ها را آشکار می­سازد، جای داده می­شود. در این مرحله چرایی و علت­یابی مسأله (کشف رابطة علت و معمولی موضوع) مدنظر است و سرانجام نتیجه آن شد که زنانه­نویسی و مردانه­نویسی با وجود تفاوت­ها، شباهت­هایی نیز دارند. به عبارت دیگر، مختصات مردانه­نویسی را می­توان در زنانه­نویسی و به عکس یافت و رابطة بین این دو را از رقابت و نفی به همکاری با یکدیگر و تأیید دیگری می­توان باز تعریف کرد.

Keywords:

زنانگی , مردانگی , زنانه‌نویسی , مردانه‌نویسی , جنسیت