سیر تحول شنودپذیری و اعتبار راوی در داستانهای کوتاه سیمین دانشور
Publish place: Contemporary Persian Literature، Vol: 7، Issue: 3
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 256
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PARSI-7-3_008
تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1399
Abstract:
این مقاله با بهره جُستن از نظریات روایتشناسی ساختارگرا به بررسی راویان مجموعه داستانهای سیمین دانشور از حیث دو ویژگی شنودپذیری و اعتبار میپردازد. نتایج نشان میدهد که پس ازتجربهی حضور مداخلهگرانهی راوی در آتش خاموش (1327)، دانشور در شهری چون بهشت (1340) تلاش دارد تا با محدود کردنِ دایرهی روایت به نظرگاهِ یک شخصیت محوری، تا حدّ ممکن از اظهارنظرهای صریح راوی پرهیز کند. در به کی سلام کنم؟ (1359) دیدگاههای نویسنده عمدتاً از طریق اظهارنظرهای غیرمستقیم و آیرونیک راوی، موضعگیری تلویحی وی نسبت به راوی همداستانِ نامعتبر، و گاه از طریق شخصیتهای ثانویهی معتبر انعکاس مییابند. در آخرین اثر دانشور - انتخاب (1386)- با ظهورِ گرایشهای پسامدرنیستی، مداخلهگریهای مستقیم راوی مجدداً افزایش مییابند؛ ولی اینبار این بار هدف از آنها عمدتاً افشای برساختگی اثر و در هم شکستن پیشفرضهای رئالیستی نسبت به واقعیت داستانی است.
Keywords:
Authors
هاشم صادقی
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه نیشابور
علی رحمانی قناویزباف
دانش آموخته ی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه نیشابور