رقابت‌های روسیه با ناتو و آمریکا در دریای سیاه و پیشنهادهای رسانه‌ای

حوزه ژئوپولیتیک دریای سیاه در سال‌های اخیر، به کانون مهم رقابت میان روسیه  با اعضای ناتو به‌ویژه آمریکا تبدیل شده است که واکاوی ابعاد مختلف ‌این رقابت حائز اهمیت است. هدف ‌این مقاله بررسی پیامدهای حاصل از‌ این رقابت‌ها در دریای سیاه است که به روش توصیفی- تحلیلی و در چارچوب نظریات «سازه‌انگاری» و «نظم جهانی» انجام شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد حمایت غرب و آمریکا از انقلاب‌های رنگین در گرجستان و اوکراین، دعوت از آن‌ها برای پیوستن به ناتو، پذیرش عضویت کشورهای شرق اروپا در ‌این سازمان در کنار ماجراجویی‌های نظامی‌ موجب شده تا روسیه با درک تهدیدهای امنیتی از ناحیه ناتو و آمریکا، حضور نظامی ‌خود را در‌ این پهنه آبی استراتژیک تقویت کند. حمایت مسکو از اعلام استقلال اوستیای جنوبی و آبخازیا در پی جنگ با گرجستان در سال 2008، الحاق شبه‌جزیره کریمه به روسیه در سال 2014 و استقرار سامانه ­های موشکی در کالینینگراد از جمله اقدامات بازدارنده مسکو در حوزه دریای سیاه است. در مجموع می‌توان گفت‌ رقابت روسیه با ناتو و آمریکا در دریای سیاه بیشترین تأثیر را از حیث تشدید مسابقات تسلیحاتی به‌دنبال داشته و ‌این حوزه استراتژیک را به بستری بالقوه برای مناقشات بیشتر در‌ آینده تبدیل کرده است.

Keywords:

ناتو , روسیه , آمریکا , دریای سیاه , سازه‌انگاری , رسانه برون‌مرزی