تأثیر آموزش شناختی ـ رفتاری مثبت نگر بر درگیری تحصیلی دانش اموزان

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر اموزش شناختی رفتاری مثبت نگر بر درگیری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان بابل بود. روش پژوهش، نیمه ازمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل می باشد. جامعه پژوهش شامل دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان بابل در سال 1398 بودند.حجم نمونه با توجه به طرح پژوهش، برای هر گروه آزمایش و کنترل 15 نفر و در مجموع 30 نفر در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه درگیری حصیلی بود. برای تحلیل داده ها آمار توصیفی و آمار استنباطی به کار گرفته شد.، درآمار توصیفی میانگین وانحراف استاندارد متغیرها و فراوانی و در امار استنباطی به کار گرفته شد. در امار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد متغیرها و فراوانی در آمار استنباطی از تحلیل کوورایانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد آموزش شناختی رفتاری مثبت نگر بر درگیری تحصیلی دانش اموزان تأثیر دارد و استفاده از یافته های پژوهش در برنامه ریزی درسی مدارس تأثیرگذار است.

Keywords:

آموزش شناختی رفتاری , مثبت نگر , درگیری تحصیلی , دانش آموز