جایگاه توسعه پایدار زیست محیطی درمدیریت سوخت مصرف شده هسته ای با تاکید بر پیشگیری و جبران خسارت

توسعه پایدار، مفهومی منبعث از تحمیل الزامات زیست محیطی بر فرایند توسعه اقتصادی و اجتماعی است که به مثابه یکی از اصول پایه ای بهره برداری از محیط زیست و حفاظت از آن، شناسائی گردیده. تقریباً همه اصول حقوق بین الملل محیط زیست در جهت اثبات مفهوم توسعه پایدار به کار می آیند. اصل پیشگیری و جبران خسارت همواره در بکارگیری انرژی هسته ای جایگاهی ویژه ای در مقررات هسته ای داشته در مقابل نیز دولت ها به منظور استقاده از انرژی هسته ای امکانات خود را به کار گرفته تا حداکثر استفاده را برده یکی از مراحل حساس در بکارگیری این حوزه مدیریت سوخت هسته ای است. سوخت مصرف شده هسته ای پس از استفاده به علت تشعشات و دمای بالا مستلزم مدیریت اصولی و علمی بوده که شامل مراحلی همچون ذخیره سازی و حمل و نقل می باشد قواعد و مقررات راجع به سوخت مصرف شده در سطح بین المللی در راستای تنظیم و ایجاد استانداردهای حقوقی و فنی در این حوزه است، با توجه به اهداف اسناد مختلف بین المللی خصوصاکنوانسیون مشترک مدیریت ایمنی سوخت مصرف شده و پسماند رادیواکتیو جهت حفاظت از فرد و محیط زیست در قبال خطرات و خسارت های ناشی از مدیریت سوخت مصرف شده، مقاله حاضر به تبیین، ارزیابی مسولیت دولت ها و متصدیان امر مدیریت و به تعهدات گذاشته شده برعهده انها مبنی بر رعایت توسعه پایدار باتاکید بر پیشگیری و جبران خسارت زیست محیطی است. و بدین وسیله به یکی از الزامات توسعه بکارگیری انرژی هسته ای پاسخ داده و درنتیجه به ضعف های موجود در رعایت اصل فوق و همچنین عدم جامعیت و جهان شمول بودن این مقررات و تکمیلی بودن مسولیت دولت ها اشاره شده است.

Keywords:

سوخت مصرف شده هسته ای , مدیریت , محیط زیست , توسعه پایدار