تأثیر سرمایه اجتماعی بر ارتقای تاب‌آوری سازمانی: تبیین نقش میانجی تسهیم دانشِ مرتبط با بحران کووید-۱۹

بحران کووید-۱۹ بسیاری از بخش‌های جوامع بشری و از جمله سازمان‌ها را به دلیل اینکه محل تجمع و مراودۀ افرادی زیادی هستند، تحت تأثیر قرار داده است. به دلیل نوپدید بودن این بحران، دسترسی به دانش صحیح و اطلاعات درست، می‌تواند منجر به مواجهۀ اصولی و ایمن با این شرایط شود. از سویی، مبادله و به اشتراک‌گذاری اطلاعات در چنین شرایطی می‌تواند به کیفیت ارتباطات و تعاملات افراد در سازمان، بستگی داشته باشد. بر همین اساس، هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی تسهیم دانش در رابطۀ بین سرمایه اجتماعی و تاب­آوری سازمانیِ مرتبط با بحران کروناویروس بوده است. روش تحقیق از حیث هدف، کاربردی و از حیث شیوۀ جمع­آوری داده­ها، توصیفی - همبستگی می­باشد. جامعۀ آماریِ تحقیق، شامل کلیه کارکنان شهرداری زاهدان بوده است. حجم نمونه معادل۱۹۶ نفر تعیین شد. ابزار جمع­آوری داده­های این تحقیق، پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال و پرسشنامه تسهیم دانش سازمانی چانگ و همکاران و پرسشنامه تاب­آوری سازمانی مک مانوس بود. آلفای کرونباخ برای همه متغیرها در دامنه قابل قبول قرار داشتند. روایی و پایایی پرسشنامه­ها نیز از طریق تحلیل عاملی تأییدی احراز شد. شاخص GOF، .۶۳۵۰ به‌دست آمد که بیان‌گر مطلوبیت خوب مدل ساختاری است. فرضیه­های تحقیق با استفاده از نرم­افزار PLS آزمون شد. نتایج پژوهش نشان داد سرمایه اجتماعی بر تسهیم دانش مرتبط با بحران کووید-۱۹ تأثیر مثبت داشته و از طریق تسهیم دانش، بر تاب­آوری کارکنان اثر مثبت دارد. لذا لزوم توجه به تاب­آوری کارکنان در شرایط بحران با رویکرد تسهیم دانش از طریق ارتقای سرمایه اجتماعی مشخص می­شود.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , تاب آوری سازمانی , تسهیم دانش , بیماری کوئید ۱۹