بررسی اثربخشی قصه گویی بهبود رابطه والدفرزندی کودکان

این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی قصه گویی بر بهبود رابطه والدفرزندی کودکان انجام پذیرفت. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدائی دبستان های ناحیه 4 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 1397-98 بود. براساس پرسشنامه رابطه والد-فرزند مورلند و شوبل 1983، 36 نفر که از رابطه والد-فرزندی پایینی برخوردار بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش 18 نفر و کنترل 18 نفر تقسیم شدند. اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای 2 جلسه) در جلسات قصه گویی شرکت کردند و این درحالی بود که افراد حاضر در گروه کنترل هیچگونه آموزش و درمانی را دریافت نکردند. پس آزمون و یک ماه بعد نیز پیگیری در مورد هر دو گروه آزمایش و کنترل به صورت همزمان برای هر دو گروه اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر سنجش انجام شد. نتایج نشان داد که قصه گویی بر بهبود رابطه والد-فرزند گروه آزمایش در دوره پس آزمون تاثیرگذار بوده و در طول زمان دارای پایداری اثر(ماندگاری) بوده است p<0.05

Keywords:

رابطه والدفرزندی , قصه گویی , کودکان