بررسی رابطه حس انسجام و خودشفقت ورزی بر خودکارآمدی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حس انسجام و خودشفقت ورزی با خودکارآمدی دانش آموزان دختر دورۀ دوم متوسطه شهر تنکابن انجام شد. جامعۀ آماری این پژوهش کلیه دانوش آموزان دختر دورۀ دوم متوسطه شهر تنکابن سال تحصیلی 97-98 بوده است که به روش نمونه گیری در دسترس، 389 نفر از دانش اموزان بعنوان نمونه تحقیقاتی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات برای متغیر حس انجام آزمون حس انسجام آنتونتوسکی و برای انداه گیری متغیر خود شفقت ورزی از آزمون خود شفقت ورزی نف و برای اندازه گیری متغیر خودکارآمدی از آزمون خودکارآمدی بندورا استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها ی بدست آمده از ضریب همبستگی پیرسون و رگریسون و نرم افزار SPSS22 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که رابطۀ احساس انسجام با خودکارآمدی مثبت و معنادار است r=0/626 و P>0/05 و R2=0/392 و همچنین رابطۀ متغیرهای خود شفقت وری خودکارآمدی مثبت و معنادار است P>0/05,R2=0/416,r=0/465 هم چنین رابطۀ متغیرهای احساس انسجام و خود شفقت ورزی با متغیر خودکارآمدی مثبت و خودکارآمدی مثبت و معنادار است و مدل رگرسیون چند متغیره نشان داد که ضریب همبستگی متغیرهای حس انسجام و خود شفقت ورزی با خودکارآمدی دانش آموزان r=0/669 و ضریب r2=0/448 حاکی از آن است که 44/8 درصد از واریانس خودکارآمدی توسط حس انسجام و خود شفقت ورزی دانش آموزان قابل پیش بینی است.