روش شناسی گفت وگوی ادیان در قرآن و سنت

پژوهش حاضر در راستای اخذ شیوه­های مقبول گفت­وگو از قرآن، سیره نبوی و ائمه معصومین (ع) در گفت­وگوی مؤثر و سازنده با پیروان سایر ادیان و رسیدن به یک همزیستی مسالمت­آمیز با آنهاست.در این پژوهش روش قرآن در تعامل دینی در دو بخش روش گفت­وگو و تعامل با پیروان سایر ادیان مطرح می­شود که گفت­وگو بر محور مشترکات، مجادله احسن، رعایت عدالت، احترام به پیمان­ها و قراردادها، احسان و تألیف قلوب از جمله این روش­هاست. سپس شیوه­های گفت­وگو در سیره نبوی و ائمه معصومین (ع) در مواجهه با پیروان سایر ادیان بررسی می­شود. پیامبر اکرم (ص) گفت­وگو، بحث، مناظره، نامه و پیمان­های بسیاری با غیر مسلمانان داشت و اهتمام آن بزرگوار به رابطه دوستانه و مسالمت­آمیز با دیگر ادیان نشان می­دهد که آن حضرت همواره از جنگ، خون­ریزی و منازعه­های بی­مورد گریزان بوده و منطق گفت­وگو را بر هر امر دیگری مقدم می­دانست. سیره ائمه اطهار (ع) نیز بر منطق گفت­وگو مبتنی بود. گفت­وگو با پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، داشتن سعه­صدر و تحمل شنیدن دیدگاه­های مخالف و احترام به حقوق اقلیت­ها از ویژگی­های بارز امامان معصوم (ع) بود. همچنین موارد بسیار زیاد گفت­وگو و مناظره با رهبران دیگر ادیان بهترین دلیل بر اهمیت و جایگاه گفت­وگو در سیره ایشان است.

Keywords:

قرآن , پیامبر اکرم (ص) , امامان معصوم (ع) , گفت‌وگوی ادیان