ساخت غشای نانوالیاف کامپوزیتی پلی‌آکریلونیتریل-پلی‌اکسومولیبدات به‌عنوان لایه محافظ در منسوجات محافظ با الکتروریسی

فرضیه: در مطالعه حاضر، برای توسعه کاربرد نانوالیاف دارای نانوخوشه {Mo۱۳۲}در زمینه های مختلف شامل استفاده در ماسک های تنفسی و لباس های جاذب آلاینده تلاش شده است.
روش ها: نانوالیاف پلی آکریلونیتریل- {Mo۱۳۲} با میانگین قطر حدود ۱۵۰nm با فرایند الکتروریسی بهینه سازی شده با روش های طراحی آزمون نظیر روش تاگوچی و طرح مرکب مرکزی تهیه شدند. شکل شناسی و ساختار شیمیایی نانوالیاف با روش های میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) و عبوری (TEM) و طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR) مطالعه و وجود نانوخوشه {Mo۱۳۲} در ساختار نانوالیاف با طیف سنجی UV-Vis تأیید شد. تعیین قطر و تعداد گره های نانوالیاف با نرم افزار پردازش عکس انجام شد. نانوالیاف نهایی بر اساس شرایط بهینه الکتروریسی تولید و عملکرد آن ها بررسی شد.
یافته ها: شرایط بهینه فرایند الکتروریسی شامل غلظت %۱۰wt، ولتاژ  ۱۶kV و فاصله ۱۰cm بود. افزودن {Mo۱۳۲} به نانوالیاف پلی آکریلونیتریل موجب بهبود خواص نانوالیاف و عملکرد آن ها در جذب ذرات شد. بررسی خواص نانوالیاف نشان داد، نانوذرات به خوبی با چسبندگی مناسب روی سطح پلیمر توزیع شدند. از برتری های این نانوالیاف می توان به توان جذب زیاد، روش سنتز سریع، هزینه کم، زیست سازگاری و سمی نبودن اشاره کرد. هدف نهایی این پژوهش، طراحی و تولید نانوالیافی کارآمد برای جذب ذرات معلق و آلاینده های شیمیایی به منظور استفاده پلیس و سایر افراد جامعه است. این نانوالیاف در سرعت جریان  ۵L/min  کارایی حدود %۹۳، کاهش فشار تقریباً صفر و فاکتور کیفیت حدود ۴.۵ نشان دادند که در شرایط آزمایشگاهی مطالعه حاضر به عنوان بستر کنترلی ذرات معرفی می شود.

Keywords:

نانوالیاف , ذرات معلق , پلی‌اکسومولیبدات , تصفیه هوا , پلی‌آکریلونیتریل