کارربرد نظریه های ارتباطی- اقناعی در ارتقای فرهنگ ایمنی در برابر زلزله

عدم آگاهی هاي لازم در مورد زلزله و دانش زمین لرزه و نیز عدم باور عمومی به این مقوله که می توان با آگاهی و بکار بستن اصول ایمنی، خسارات و آثار سوء ناشی از زلزله را به حداقل رسانده و کاهش داد؛ از جمله مواردي است که در پی وقوع هر زلزله همواره هزینه هاي مادي و معنوي بیشماري بر کشور تحمیل می کند. اصلاح این نگرش و ایجاد باورها و رفتارهاي جدید در اذهان عمومی، می تواند به مقدار قابل ملاحظه اي این خسارات را کاهش داده و سبب افزایش ایمنی کشور در برابر زلزله شود.در این راستا بهره گیري از شیوه هاي ارتباطی و اقناعی، یکی از موثرترین روشهایی است که می تواند بر افراد جامعه اثر گذاشته، در آنها تغییراتی ایجاد نموده و مردم را به سوي انجام یک عمل و یا منع از انجام عملی سوق دهند. براي اینکه بتوان در مردم تغییراتی رفتاري ایجاد نمود، در وهله اول باید نگرش آنها را در مورد یک موضوع خاص مورد بررسی قرار داده و در صورت لزوم در آن تغییر ایجاد نمود. در این نوشتار که هدف از آن کشف راه هاي مناسب براي تغییر نگرش مردم در زمینه ارتقاي فرهنگ ایمنی در برابر زلزله و اقناع علمی و عملی شان با استفاده از شیوه هاي ارتباطی است؛ دو شیوه از نظریه هاي ارتباطی- اقناعی: استفاده از جاذبه ترس و رویکرد کارکردي کاتز که از جمله نظریات اقناعی اي هستند که می توانند در تغییر نگرش افراد نسبت به موضوع ارتقاي فرهنگ ایمنی در برابر زلزله مورد استفاده واقع شوند، مورد بررسی قرار می گیرند. بدین منظور مطالعه حاضر بر اساس تحقیقی پیمایشی در شهر تبریز بر مردم ،که در معرض زلزله اهر- ورزقان قرار داشتند، انجام گرفت و زلزله مذکور براي شهروندان تبریز به عنوان پیام ترس آور در نظر گرفته شد. نتایج حاصل، حاکی از آن است که هر چه میزان شدت احساس زلزله بیشتر بوده، میزان آموختن مباحث مربوط به شیوه هاي درست مواجهه با زلزله پس از زلزله مزبور نیز بیشتر شده است.

Keywords:

نظریه های ارتباطی- اقناعی , فرهنگ ایمنی در برابر زلزله , نگرش , جاذبه ترس , رویکرد کارکردی کاتز