مقایسه قاب پس کشیده و قاب خمشی ویژه در خرابی پیشرونده ساختمان

به هنگام حذف ستون در خرابی پیشرونده، تیرها براي مقاومت در برابر بارهاي قائم کنش زنجیره اي از خود نشان می دهند. طبق مطالعات صورت گرفته، یکی از راهکارهاي افزایش کنش زنجیرهاي در سازه استفاده از اتصالات پسکشیده کابلی میباشد. در این اتصال از نبشی زیر سري و بالاسري براي کنترل تغییرشکل هاي پلاستیک و تعدادي کابل با مقاومت بالا براي ایجاد خاصیت خود مرکزي استفاده شده است. پس از پیچ شدن نبشی ها، کابل ها در امتداد تیر قرار گرفته و در بال خارجی ستون پس کشیده می شوند. مهمترین پارامتري که در طراحی چنین قابی که اصطلاحا قاب پس کشیده نامیده می شود وجود دارد ضریب αa است که افزایش آن منجر به قوي تر شدن اتصال می گردد . هدف از این مطالعه یافتن مقدار αa مناسب به هنگام طراحی این قاب ها براي مقابله با خرابی پیشرونده است. بدین منظور قاب هاي پس کشیده با ضرایب مختلف αa با استفاده از برنامه اپنسیس (Opensees) مدلسازي و نتایج آن با قاب مشابهی که داراي اتصالات کاملا گیردار است مقایسه شده است . صحت مدلسازي اتصالات پس کشیده با نتایج آزمایشگاهی موجود در ادبیات فنی انجام شده است. نتایج تحلیل ها نشان میدهد که حداقل پارامتر طراحی (αa) که باعث افزایش مقاومت سازه در برابر خرابی پیشرونده نسبت به قاب مشابه داراي اتصالات گیردار میشود، مقدار 1/55 میباشد.

Keywords:

خرابی پیشرونده , کنش زنجیره ای , پس کشیده , خودمحوری , تحلیل غیر خطی