حق بر تربیت کودک در سیره رضوی

خانواده و به ویژه والدین به عنوان مهم ترین عنصر مؤثر در شکل دهی به شخصیت و تربیت کودک مطرح هستند که با اتخاذ شیوه ای مختلف تربیتی می توانند تأثیرات متفاوتی بر شاکله ی شخصیتی کودک برجای گذارند. لذا درحالی که تربیت در پژوهش های آموزشی و تربیتی مکاتب و اندیشه صاحب نظران مختلف به انواع جسمانی، عاطفی، عقلانی، اخلاقی، اجتماعی، عبادی و امثالهم تقسیم شده، دور از انصاف است که جهت گیری تربیتی کامل اسالم به ابعاد مختلف انسانی، محدود و کلی بیان شود. در پژوهش حاضر درصدد هستیم تا ضمن بررسی تربیت عبادی و تربیت عاطفی به عنوان دو نوع از انواع تربیت؛ سیره و روش امام رضا( علیه السلام) را در این زمینه جویا شویم و بدین پرسش پاسخ دهیم که امام هشتم، در سیره و زندگی شان چه نوع راهکارهایی برای تربیت عبادی و تربیت عاطفی کودک به کار گرفته اند؟ آیا ایشان این دو نوع تربیت را جزء حقوق معنوی کودکان و به تبع وظیفه والدین دانسته اند؟ با توجه به نتایج این پژوهش، امام رضا( علیه السلام) تربیت عبادی و عاطفی را از جمله حقوق کودک و وظیفه ای از وظایف والدین می دانند. ایشان در زمینه تربیت عبادی کودک، این امر را در وهله اول مستلزم رعایت نکاتی در قبل و بعد از ازدواج می دانند و سپس تاکید بر آموزش برخی از فرایض دینی از جمله نماز از همان کودکی دارند. در زمینه تربیت عاطفی نیز عواملی مانند ابراز محبت و ایجاد مودت، خوش رویی و حسن رفتار در خانواده، هدیه دادن و تشویق کودک، بردباری و عدم تند روی را از جمله عوامل تربیت عاطفی بر می شمرد. روش این پژوهش، کتابخانه ای و نوع آن، تبیینی- توصیفی است

Keywords:

تربیت کودک , تربیت عبادی , تربیت عاطفی , حقوق معنوی , سیره رضوی , رضاع , ابراز محبت , حسن رفتار