پیوند حماسه و عرفان در اشعار قیصر امین پور

نوعی ساختارشکنی که در شعر دفاع مقدس به عنوان بخشی از ادبیات پایداری این مرز و بوم ظهورکرده است، پیوند حماسه و عرفان است. شعر حماسی، برجسته‌ترین شیوه‌های غیر ستیزی و ‌دفع غیرخودی را با آفرینش هنری و گزینش کلمات و ترکیبات سازگار با آن به نمایش می‌گذارد و رسالت شعر عرفانی نیز تلطیف روح و کاستن از غلظت‌ها، بسط ضمیر آدمی برای پذیرش دیگران تا مرزهای گذشت از خود و کندوکاو درون برای زدودن بیگانگی هاست. دو عنصر حماسه و عرفان در اشعار شاعران دفاع مقدس به دفعات تجلی یافته است که این تجلی، ملهم از فرهنگ، ادبیات و فضای حاکم بر شرایط جنگ بوده است. در میان این شاعران، قیصر امین‌پور، به گونه‌ای خاص به حماسه و عرفان پیوند زده که محصول زندگی و تجربه‌های خاص شاعر در فضای دوران دفاع مقدس است.امین پور، علاوه بر به کارگیری تصاویر مربوط به نبرد و جنگ، روکشی نازک از معانی لطیف عرفانی را نیز بر آن افزوده است که با این تلفیق زیرکانۀ مضامین عرفانی با مضامین حماسی، به شعرهایی خویش، لطف و جذابیتی در خور توجه بخشیده است. در این مقاله، نگارنده بر آن است‌ تا پیوند حماسه و عرفان را در اشعار قیصر امین‌پور باز شناسانده و بررسی و تحلیل نماید.

Keywords:

قیصر امین پور , حماسه , عرفان , مولوی , انسان , فردوسی