خوددرمانی و بیماری های مزمن :چالش یا فرصت؟

زمینه: بیماری مزمن یک وضعیت پایدار سلامتی انسان است که به علت بیماری یا اثرات آن یا اثراتی که در طی زمان به وجود می آید اطلاق می شود. کمبود آگاهی در بیماران مزمن میتواند چالش برانگیز باشد ،به نحوی که زمینه را برای خوددرمانی فراهم کند. این مطالعه به منظور بررسی شیوع خوددرمانی در افراد مبتلا به بیماری مزمن و عوامل موثر بر آن انجام شده است . مواد و روش ها: یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی از ژانویه تا مارچ - 2020 در تهران انجام شد و و افرادی را که در تهران زندگی می کنند هدف قرار داد . یافته ها: شیوع خوددرمانی در افراد سالم 64 % و در بین بیماران مزمن 90 % بود.مهم ترین علت خوددرمانی در افراد بیمار داشتن نسخه قدیمی بود.معیار انتخاب دارو درافراد سالم دسترسی آسان و در بیماران قیمت دارو بود.داروهای ضد درد و سرما خوردگی بیشترین میزان مصرف را داشتند.سردرد ،درد عضلانی و آبریزش بینی بیشترین علائم/بیماری های خوددرمانی شده بودند.خود درمانی با ابتلا به بیماری مزمن،مدت زمان ابتلا به بیماری مدت ،تعداد داروی بیماری مزمن و مطالعه دستور دارویی ارتباط چشمگیری دارد (P<0.05) . نتیجه گیری: شیوع خوددرمانی در میان افراد مبتلا به بیماری مزمن به دلیل داشتن نسخه قبلی یا به دلایل اقتصادی مانند قیمت بالای ویزیت پزشکان، به طور قابل توجهی زیاد است و این یک مشکل سلامتی است که نیاز به مداخله دارد. میزان درآمد، مصرف دخانیات،مدت ابتلا به بیماری مزمن ، تعداد دارو های مصرفی بیمار و مطالعه دستورات دارو (کاتالوگ یا بروشور دارو) از عوامل موثر بر خوددرمانی است

Keywords:

بیماری مزمن , خوددرمانی , فارماکواپیدمیولوژی , دارو , درمان