تاثیر مواجه با محرک مبهم در ظرفیت حافظه کاری و سرعت واکنش در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه

مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه با مشکلات شناختی و هیجانی متعددی همراه است. نتایج مطالعات فراتحلیلی حاکی است که حافظه کاری و سرعت پردازش دو مولفه مجزا با اندازه اثر بالا در بررسی نواقص شناختی این اختلال می باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی سرعت پردازش و ظرفیت حافظه کاری هیجانی در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود که هر دو با استفاده از تکلیف ظرفیت حافظه کاری مورد بررسی قرار گرفته تا تصویر کامل­تری از مشکلات شناختی این اختلال بدست دهد. روش­ کار: در این مطالعه 20 فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از تصادف، 15 شرکت­‌کننده درگیر در تصادفات جاده­ای بدون علائم این اختلال و 15 نفر فردی که در طول عمر خود با تصادف شدید رانندگی مواجه نشده بودند به صورت در دسترس انتخاب و پس از انجام مصاحبه تشخیصی مورد ارزیابی حافظه و سرعت پردازش قرار گرفتند. در این مطالعه از مصاحبه ساختار یافته بر اساس DSM-5، مقیاس تجدید نظر شده تاثیر رویداد، پرسشنامه علائم روان­پزشکیHopkins  برای ارزیابی نشانه‌‏های افسردگی و تکلیف ظرفیت حافظه کاری دیداری برای ارزیابی ظرفیت حافظه کاری و سرعت پردازش استفاده شد. یافته‌‏ها: آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‏‌گیری‏‌های مکرر نشان داد که سرعت واکنش افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در تمام موقعیت‏‌های تکلیف ظرفیت حافظه کاری به صورت معنادار آهسته‌‏تر از گروه Non-PTSD بود. علاوه بر این همبستگی منفی معنادار میان علائم مرتبط با بیش تحریک­‌پذیری، اجتناب و سرعت واکنش پاسخ‌‏های صحیح در کوشش‏‌های دارای تصاویر تصادف مشاهده شد. همچنین همبستگی مثبت معنادار میان علائم مرتبط با افکار مزاحم و سرعت واکنش پاسخ‏‌های صحیح در کوشش‌‏های داری تصاویر مبهم (مغشوش) بدست آمد. نتیجه‌‏گیری: بر اساس نتایج بدست آمده به نظر می­رسد که مواجه با تصاویر مبهم (مغشوش) با افزایش افکار مزاحم منجر به کاهش کارآمدی شناختی در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه می­‌گردد که نیاز به بررسی بیشتر در مطالعات آینده دارد.

Keywords:

Post-traumatic stress disorder , Working memory capacity , Speed processing​​​​​​​ , اختلال استرس پس از سانحه , حافظه کاری , سرعت پردازش