کاوش نقش فرهنگ سازمانی در ارتباط بین رهبری تحول‌گرا و توسعه سرمایه انسانی در شرکت پخش فرآورده‌های نفتی منطقه کرمان

مطالعه حاضر علاوه بر بررسی اینکه آیا ادراک کارکنان از سبک تحول‌گرای مدیران بر مزایای سرمایه انسانی تأثیر مثبتی دارد خیر، نقش میانجی یا تعدیل‌گر فرهنگ سازمانی نوآورانه را در رابطه فوق واکاوی می‌‌کند. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را ۱۴۰۰ نفر از کارکنان شاغل در نواحی نه‌گانه شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی استان کرمان در شش‌ماهه اول سال ۱۳۹۷ تشکیل می‌دهند که ۲۶۰ نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌های‌ استاندارد است. برای تأیید پایایی پرسشنامه‌ها از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد که مقدار آن‌ها برای هر سه پرسشنامه بالاتر از ۸/۰ بود. مقادیر به‌دست‌آمده برای روایی همگرا نیز نشان‌دهنده روایی پرسشنامه‌ها بود. نتایج تحلیل داده‌های گردآوری‌شده با نرم‌افزارهای SPSS و PLS نشان داد سبک رهبری تحول‌گرا به ‌طور مستقیم (با شدت تأثیر ۴۷/۰) و به طور غیرمستقیم (با شدت تأثیر ۷۳/۰) از طریق فرهنگ سازمانی نوآورانه، برای اثرگذاری بر درک مزایای سرمایه انسانی در کارکنان جامعه هدف پتانسیل زیادی دارد. در راستای کاوش نقش فرهنگ، نتایج آزمون سوبل میانجی‌گری نسبی فرهنگ نوآورانه را در ارتباط مذکور با شدت ۳۸/۰ تأیید کرد. این بدان معنی است که با توجه به آماره VAF، تقریباً ۴۰ درصد از اثر کل رهبری تحولی بر توسعه سرمایه انسانی را متغیر میانجی فرهنگ نوآورانه به صورت غیرمستقیم تبیین می‌‌کند. درنهایت، علی‌رغم تفاوت معنادار آثار مستقیم و غیرمستقیم رهبری تحولی بر سرمایه انسانی از طریق فرهنگ نوآورانه، یافته‌های پژوهش از عدم تأیید نقش تعدیل‌گر فرهنگ نوآورانه در این ارتباط حکایت دارد.

Keywords:

رهبری تحول‌گرا , سرمایه انسانی , فرهنگ سازمانی نوآورانه , شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی