پیش‌بینی همدلی بر اساس دلبستگی به والدین و همسالان و خودپنداره

مقدمه: هدف پژوهش حاضر پیش­بینی همدلی براساس دلبستگی به والدین و همسالان و خودپنداره بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش­آموزان متوسطه اول پایه­های هفتم تا نهم مدارس نواحی یک و دو شهرستان همدان به­تعداد 21690 بود که از میان آن­ها به روش نمونه­ برداری تصادفی دو مرحله­ای ۵70  نفر از میان مدارس شاهد 1، شاهد 2، مدرسه فروغ و مدرسه فاطمه الزهرا به این صورت­که دو مدرسه از هر ناحیه و از هر مدرسه 4 کلاس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان ساخته آرمسدن و گرینبرگ (IPPA)، پرسشنامه خودپنداره (SCQ) ساخته ساراسوت 1984 و آزمون همدلی بریانت (1982) بود. پس از حذف 50 پرسشنامه مخدوش، داده ­ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد خودپنداره جسمانی (01/0P<، 176/0=β) در سطح 01/0 و خودپنداره اجتماعی (05/0P<، 130/0=β) و خودپنداره اخلاقی (05/0P<، 122/0=β) در سطح معناداری 05/0 و به‌صورت مثبت همدلی را پیش‌بینی می‌کنند. دلبستگی به مادر (01/0P<، 175/0=β) و دلبستگی به همسالان (05/0P<، 117/0=β) به ‌صورت مثبت و در سطح معناداری 01/0 همدلی را پیش‌بینی می‌کند. نتیجه ­گیری: پیشنهاد می­شود در کاهش رفتارهای ضد اجتماعی در مدارس و افزایش رفتارهای همدلانه بر ارتقای خودپنداره نوجوانان و ترمیم دلبستگی آن­ها با والدین و همسالان تمرکز شود.

Keywords:

attachment , empathy , parents , peers , self-concept , خودپنداره , دلبستگی , والدین , همدلی , همسالان