مشروعیت توأمان یا چندگانگی مشروعیت در حکومتهای ایران دوره اسلامی (از طاهریان تا سقوط خوارزمشاهیان)
Publish place: Journal of History & Culture، Vol: 48، Issue: 1
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 326
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHC-48-1_005
تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1399
Abstract:
هر حکومتی برای کسب مقبولیت و حقّ اعمال حاکمیت بر مردم، نیازمند یک منطق اجتماعی و یا هر عامل وحدتبخش دیگر در جهت توجیه کردن قدرت خویش است. در ایران نه دین و نه عاملی دیگر، بهتنهایی نمیتواند این نقش را ایفا کند، بلکه مجموعهای از عوامل بهصورت توأمان این وظیفه را عهدهدارند به این معنی که حکومتها در ایران مشروعیتشان بر بنیانهای چندگانه استوار است که ما از آن به مشروعیت توأمان یاد میکنیم و به همین دلیل است که فرمانروا در ایران، در اصل نماینده مذهبی و سیاسی و در کنار آن نمایندهی اداری، نظامی، فرهنگی و مظهر گذشته و تاریخ این کشور نیز است. ما با روش توصیفی - تحلیلی به دنبال اثبات این دیدگاه هستیم که حکومتهای ایران بعد از اسلام تا سقوط خوارزمشاهیان به لحاظ مشروعیتی دارای یک نوع مشروعیت توأمان یا چندگانه هستند.
Keywords:
Authors
عبدالله ساجدی
دانشگاه پیام نور
هوشنگ خسروبیگی
دانشگاه پیام نور
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :