بررسی سطح سرمی آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به استروک

سابقه و هدف: سکته مغزی یا استروک سومین علت شایع مرگ ‌و میر در کشورهای توسعه‌یافته بوده و شایع‌ترین بیماری ناتوان‌کننده نورولوژیک می‌باشد. ریسک‌فاکتورهای متعددی برای ابتلا به استروک وجود دارد. در این راستا، در مطالعه حاضر به بررسی تأثیر سطح سرمی آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری بر بروز استروک پرداخته شد. مواد و روش‌‌ها: در مطالعه مورد- شاهدی حاضر، 50 بیمار مبتلا به استروک بستری در مرکز آموزشی- درمانی "سینا" شهر همدان (گروه مورد) به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب گردیدند و از نظر سطح سرمی آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری با 50 فرد سالم (گروه شاهد) مقایسه شدند. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون‌های آماری متناسب در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سطح سرمی آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری در گروه مورد و شاهد به‌ترتیب معادل 03/44±93/25 و 25/41±36/35 Uarb/ml بود (1018/0P=). میانگین سطح سرمی هلیکوباکتر پیلوری در زنان گروه مورد و شاهد به‌ترتیب برابر با 78/20 و 84/35 (055/0P=) و در مردان معادل 51/31 و 31/34 محاسبه گردید (501/0P=). ضریب همبستگی Spearman بین سن و سطح سرمی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به استروک و گروه شاهد، مثبت و غیر معنادار بود (138/0P=، 150/0r=). نتیجه‌گیری: سطح سرمی آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به استروک کمتر از افراد سالم غیر مبتلا بود. این امکان وجود دارد که باکتری هلیکوباکتر پیلوری نقش محافظتی در پیشگیری از بروز استروک داشته باشد؛ اما از نظر آماری معنادار نمی‌باشد.

Keywords:

Helicobacter pylori , Risk Factors , Stroke , سکته مغزی , عوامل خطر , هلیکوباکتر پیلوری