بررسی اثر بخشی برنامه ترخیص طراحی شده بر خودکارآمدی بیماران تعویض دریچه قلب

مقدمه: گنجانیدن برنامه ترخیص در برنامه مراقبتی بیماران پس از جراحی تعویض دریچه قلب ضرورت تدوام در امر مراقبت از آنان می باشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی برنامه ترخیص طراحی شده بر خودکارآمدی بیماران تعویض دریچه قلب می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال 1395 انجام شد، 65 نفر از بیماران تعویض دریچه قلب بیمارستان شهید چمران اصفهان، به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه ترخیص در گروه مداخله از زمان پذیرش بیمار شروع و تا یک ماه پس از ترخیص ادامه یافت که بر مبنای الگوی فرآیند پرستاری در پنج مرحله اجرا شد. مدت زمان بستری و هم چنین سطح خودکارآمدی بیماران قبل از مداخله، یک و سه ماه پس از ترخیص با استفاده از پرسش نامه معتبر خودکارآمدی سالیوان، در هر دو گروه بررسی و سپس داده ها با آزمون های کای دو، من ویتنی، تی مستقل و آنالیز واریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش: میانگین نمره خودکارآمدی در هر دو گروه به مرور زمان افزایش معنادار یافت(گروه مداخله 18/53±3/4 و گروه کنترل 9/32 ± 4/7)(P=0.001). در حالی که یک ماه و سه ماه پس از ترخیص در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود(P=0.001) و بر اساس آزمون تعقیبی  LSDبیشترین اثر سه ماه پس از ترخیص بود. بحث و نتیجه گیری: برنامه ترخیص به عنوان یک روش ارائه مراقبت پیگیر سبب افزایش سطح خودکارآمدی بیماران می شود. لذا پیشنهاد می شود برنامه ترخیص به عنوان یک روش موثر جهت تداوم امر مراقبت در بیماران تعویض دریچه قلب به کار رود.

Keywords:

Discharge plan , Heart replacement , Self-efficacy , برنامه ترخیص , خودکارآمدی , تعویض دریچه قلب