تاثیر تمرین تناوبی و عسل آویشن بر آنزیم های کبدی موش های صحرایی دیابتی نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت نوع 2 با ایجاد تغییرات ساختمانی و عملکردی در کبد موجب سطوح بالای سرمی آنزیم‌های آمینوترانسفراز می‌شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر تمرین هوازی تناوبی و مصرف عسل آویشن بر آنزیم‌های کبدی موش‌های صحرایی دیابتی نوع2 بود.  مواد و روش ها: در این پژوهش، 36 سر موش نر ویستار پس از ۲۰ هفته تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و سپس تزریق استرپتوزتوسین به میزان ۲۵ میلی‌گرم/کیلوگرم برای القا دیابت نوع 2 ، به چهار گروه دیابتی با کبد چرب: کنترل، تمرین تناوبی، عسل آویشن و تمرین همراه با عسل تقسیم شدند. هشت هفته تمرین تناوبی، پنج جلسه در هفته برای گروه های تمرینی انجام و عسل آویشن روزانه با دُز ۳ گرم/کیلوگرم رقیق‌شده در آب مقطر به روش گاواژ به موش‌های گروه مداخله تغذیه ای خورانده شد. در پایان موش‌ها قربانی و خون‌گیری از قلب انجام شد و پس اندازه گیری میزان آنزیم های کبدی سرم، یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی وآزمون تعقیبی بنفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آنزیم‌های AST و ALT در گروه تمرین تناوبی همراه با عسل آویشن نسبت به گروه‌های کنترل و تمرین و عسل، کاهش معنی‌دار و آنزیم ALP  در گروه تمرین تناوبی همراه با عسل آویشن نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار و نسبت به گروه‌های تمرین و عسل نیز کاهش داشت اما از نظر آماری معنی دار نبود.   نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرین تناوبی و مصرف عسل آویشن هر دو به تنهایی و به صورت تعاملی با تاثیر بیشتر، بتوانند به بهبود عملکرد کبد و کاهش آنزیم‌های کبدی در موش‌های صحرایی دیابتی کمک کنند.  

Keywords:

Diabetes Type II , Liver Enzymes ,  High Intensity Interval Training  , Thyme Honey , دیابت نوع 2 , آنزیم های کبدی , تمرین تناوبی , عسل آویشن