بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر بهبود مهارت های ارتباطی، حل تعارض و حساسیت به طرد زوجین شهرستان مسجد سلیمان

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر بهبود مهارت های ارتباطی، حل تعارض و حساسیت به طرد زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان مسجدسلیمان بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش آزمایشی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکزمشاوره مسجدسلیمان در سال 1398 بود. از بین جامعه آماری ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی 4 مرکز مشاوره انتخاب، و در ادامه تعداد20زوج (40 نفر) از این مراکز به روش تصادفی در قالب سه گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند(10زوج برای هر گروه). گروه های آزمایش به مدت 10 جلسه یک ساعت و نیمه تحت آموزش قرار گرفتند، اما گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند.به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه مهارت های ارتباطی کوییندام، پرسشنامه استاندارد حساسیت به طرد (RSQ)  و پرسشنامه تعارض زناشویی  (MCQ)استفاده شد.به منظور تجزیه و تحلیل داده هایپژوهش از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که تحلیل رفتارمتقابل بر متغیرهای مهارت های ارتباطی،حل تعارض و حساسیت به طردزوجین موثر است (05/0 p<).  نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت که آموزش تحلیل رفتار متقابل یکی از روش های موثر در جهت بهبود مهارت های ارتباطی، حل تعارض و حساسیت به طرد زوجین است.  

Keywords:

Transactional Analysis , Communication Skills , Conflict Resolution , Rejection Sensitivity , تحلیل رفتار متقابل , مهارت های ارتباطی , حل تعارض , حساسیت به طرد