رابطه هوش معنوی با راهبردهای مدیریت تعارض در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش معنوی با راهبردهای مدیریت تعارض در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. روش کار: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تعداد 054نفر تشکیل میدادند که براساس جدول کرجسی و مورگان ( )1794تعداد 214نفر با روش نمونهگیری تصادفی – طبقهای براساس جنسیت بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه هوش معنوی کینگ ( )2442با 20سوال و چهار مولفه (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی و توسعه سطح هوشیار) و پرسشنامه راهبرد مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون با 34سوال و در سه بعد (راهبردهای عدم مقابله، راهحلگرایی و کنترل،) استفاده شده است. یافته ها: روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان امر رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هوش معنوی α=4/252و پرسشنامه راهبردهای مدیریت تعارض α=4/93بدست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای همبستگی پیرسون، tمستقل، تحلیل واریانس یکراهه و رگرسیون استفاده شده است. نتیجه: نتایج نشان داد که؛ بین هوش معنوی با راهبردهای (عدم مقابله و راهحلگرایی) در کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد ولی بین هوش معنوی با راهبرد کنترل رابطه معناداری وجود ندارد. بین هوش معنوی و راهبردهای مدیریت تعارض در کارکنان برحسب جنسیت و سطح تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که راهبرد راهحلگرایی بیشترین ارتباط را با هوش معنوی دارا بود

Keywords:

spiritual intelligence , strategy , conflict management , هوش معنوی , راهبرد , مدیریت تعارض