بررسی کیفیت گزارشگری مالی بر مبنای ویژگی‌های حسابرسی در زمان عرضه اولیه

هدف: مشکلات نمایندگی در نتیجه تضاد منافع میان مدیران و سهامداران، ایجاد می‌شود. حسابرسی به عنوان راهکاری کارآمد برای محدود کردن اختیارات مدیران در روابط قراردادی محسوب می‌شود. در این مقاله، هدف بررسی الگوسازی کیفیت گزارشگری مالی بر مبنای ویژگی-های حسابرسی در زمان عرضه اولیه است. روش: تحقیق حاضر بر اساس هدف، از نوع توصیفی و بر اساس ماهیت و روش از نوع همبستگی است. با توجه به این که این تحقیق می‌تواند در فرآیند تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران مورد استفاده قرار گیرد، نوع تحقیق کاربردی محسوب می‌شود. به همین منظور، داده‌های مربوط به شرکت‌های پذیرفته شده برای اولین بار در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی سال های 1385 تا 1397 استخراج و از مدل رگرسیونی داده‌های مقطعی برای آزمون فرضیه‌های تحقیق استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحقیق حاکی از آن است که اندازه موسسه حسابرسی منجر به تغییر کیفیت گزارشگری مالی می‌شود. هم چنین، نتایج فرضیه دوم بیانگر این است که در هنگام تغییر سطح کیفیت حسابرسی، کیفیت گزارشگری مالی نیز تغییر می‌یابد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق را می توان به این گونه تعبیر کرد که با تغییر سطح اثر تعاملی کیفیت حسابرسی و رتبه موسسه حسابرسی مطابق طبقه بندی جامعه حسابداران رسمی، کیفیت گزارشگری مالی شرکت نیز دچار نوسان و تغییر می‌شود.  دانش افزایی:کیفیت حسابرسی تاثیر با اهمیتی بر کیفیت گزارشگری مالی دارد و بررسی کیفیت حسابرسی در زمان عرضه اولیه می تواند در ارزیابی سهام شرکت­ها سودمند واقع شود.

Keywords:

عرضه اولیه , کیفیت حسابرسی , کیفیت گزارشگری مالی