در این تحقیق، ما تأثیر
حسابداری ارزش منصفانه را روی ساختارهای
بدهی شرکت یعنی اصطلاح سررسید وامتیازتبدیل
بدهی را بررسی می کنیم. ما بحث می کنیم که
حسابداری ارزش منصفانه بین دارنده
بدهی و
سهامداران ازطریق تأثیر آن روی کیفیت گزاش مالی تأثیرمی گذارد. در نتیجه، آن روی تصمیمات شرکت در مورد ساختار بدهیتأثیرمی گذارد. نتایج تجربی ما نشان می دهد که با ذخیره ثابت ماندن سایر شرایط، استفاده بیشتر از مقیاس های ارزشمنصفانه در صورتحساب های مالی با تقاضای بیشتر برای
بدهی قابل تبدیل و
بدهی با سررسید کوتاه مدت همراهمی شوند و نتایج اساسی آن از طریق مقیاس های ارزش منصفانه سطح 2 و 3 ارائه می شود. این یافته ها پیشنهاد می کندکه کاهش درستی مقیاس های ارزش منصفانه است که باعث تقاضای بیشتر برای ابزار ساختار
بدهی می شود کهتناقض های نمایندگی دارنده بدهی- سهامدار را کاهش می دهد. بعلاوه ما فهمیدیم که هماهنگی منفی بین استفاده از مقیاس های ارزش منصفانه سطح 3 و امتیاز تبدیل یا اصطلاح سررسید
بدهی بیشتر برای شرکت های عملکرد با ارائهشده است. این تحقیق دیدگاه های جدیدی با توجه به تأثیر
حسابداری ارزش منصفانه روی ساختار
بدهی شرکت فراهممی کند. آن همچنین دلایل منظم، فراخوانی برای راهنمایی سنجش بهتر روی ورودی های ارزش منصفانه فراهم می کند.