پیکانی، از گویش‌های مرکزی ایران در جرقویۀ اصفهان
Publish place: Journal of Iranian Languages Linguistics، Vol: 5، Issue: 1
Publish Year: 1399
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 578
This Paper With 25 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JILL-5-1_007
Index date: 30 January 2021
پیکانی، از گویش‌های مرکزی ایران در جرقویۀ اصفهان abstract
پیکانی یکی از گونه‌های گویش جرقویه‌ای است که در جنوب شرقی اصفهان در روستای پیکان صحبت می‌شود. این گویش در کنار گویش‌هایی مانند گزی، سدهی ورزنه‌ای و یهودیان اصفهان در زیرشاخۀ جنوبی از گویش‌های مرکزی قرار می‌گیرد. این مقاله با رویکردی توصیفی به توصیف واجشناسی همزمانی و تاریخی و دستور این گویش پرداخته است، بر پایۀ پیکرۀ زبانی که نگارندگان مقاله از این گویش در زمستان 1397 فراهم کرده‌اند. بررسی واجشناسی این گویش آنچنان که در این مقاله انجام گرفته است، نشان می‌دهد که پیکانی ویژگیهای آوایی شمال‌غربی را به خوبی نشان می‌دهد و در دگرگونی‌های آوایی متأخر نیز با دیگر گویش‌های مرکزی هماهنگ است، هرچند ویژگیهای آوایی‌ای یافته است که آن را نه تنها از گویش‌های مرکزی بلکه از دیگر گویش‌های جرقویه‌ای متمایز ساخته است. دستور پیکانی با گویش‌های شاخۀ جنوبی هماهنگ است و از جهت نداشتن مادۀ مجهول، جنس دستوری و ساخت ویژه برای زمان آینده به روشنی از گویش‌های شاخۀ شمال شرقی مانند جوشقانی و میمهای متمایز می‌شود، با این همه ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد که در دیگر گویش‌های مرکزی دیده نمی‌شود، مانند ساخت جدید معرفه‌ساز، پسوند نشانۀ نمود ناکامل که به پایان فعل افزوده می‌شود و صورت‌های خاصی که برای ضمیر اشاره به کار می‌رود.
پیکانی، از گویش‌های مرکزی ایران در جرقویۀ اصفهان Keywords:
پیکانی، از گویش‌های مرکزی ایران در جرقویۀ اصفهان authors
اسفندیار طاهری
دانشگاه اصفهان
مریم نیکبخت
دانشگاه اصفهان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :