مطالعة موردی زبانپریشی دوزبانة کردی-فارسی (با تأکید بر مقایسة کاربرد کلمات دستوری و واژگانی)
Publish place: Journal of Iranian Languages Linguistics، Vol: 4، Issue: 2
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 4,449
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JILL-4-2_005
تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1399
Abstract:
زبانپریشی دوزبانه، به عنوان یکی از مباحث چالشبرانگیز در روانشناسی زبان، در کشور ما چندان مورد توجه واقع نشده است. تحقیقات زبانپریشی انجامشده در ایران عمدتاً تکزبانه و بر زبان فارسی متمرکز بودهاند. بر این اساس، پژوهش حاضر در پی آن است تا نشانگان زبانپریشی والگوهای بهبود زبانی را در یک گویشور زبانپریش دوزبانة کرد-فارس مورد بررسی قرار دهد. هدف این پژوهش تحلیل و مقایسة استفاده از کلمات واژگانی و کلمات دستوری در کلام خودانگیختة این بیمار زبانپریش است که در جریان مکالمهای جمعآوری شده است که موضوعات و سوالات آن برگرفته از بخش صحبتکردن آزمون معیارشدة BAT پارادی (1987) است. یافتههای این مطالعة موردی، به عنوان نمونهای از زبانپریشی بروکا، نمایانگر آن است که الگوی بهبود نهایی در بیمار مورد بررسی الگویی غیرموازی است، که در آن زبان دوم (فارسی) در مجموع بهتر از زبان اول (کردی) بهبود یافته است. در هر دو زبان استفاده از کلمات واژگانی بیشتر از کلمات دستوری است و در زبان اول کاربرد کلمات دستوری در مقایسه با زبان دوم بیشتر میباشد. این در حالی است که در خصوص کلمات واژگانی عکس این مطلب صادق است. شیوههای متفاوت یادگیری و بهکارگیری دو زبان و تفاوتهای ساختاری دو زبان کردی و فارسی به عنوان عوامل مؤثر در تفاوت الگوی بهبود در نظر گرفته شده است که میتواند علاوه بر ذهنیتبخشیدن به مطالعات آتیزبانشناختی و روانشناختی زبان، به بازنگری در شیوههای آموزش زبان دوم و توجه بیشتر به آموزش زبانهای بومی منجر شود.
Keywords:
Authors