نظام مطابقه در گویش شورابی

این مقاله به نقش شناسه‌های فعلی، واژه‌بست‌های مطابقه شخصی، ضمایر شخصی‌جدا‌‌‌ و‌ روابط نحوی آ‌ن‌ها در نظام مطابقه ‍شورابی، از گونه‌های زبان کوهمره‌ای، می‌پردازد. برپایه دو عامل زمان دستوری فعل و لازم یا متعدی‌بودن فعل، نظام مطابقه در این گویش به‌صورت‌ دوگانه،‌ یعنی فاعلی-مفعولی ‌‌و ‌‌غیرفاعلی-مفعولی ‌است. ‌‌مطابقه فاعلی-مفعولی در فعل‌های لازم فارغ از هر زمانی و فعل‌های متعدی زمان حال صورت می‌گیرد و  فاعل از طریق شناسه‌های فعلی با فعل مطابقه مستقیم دارد. در مطابقه غیرفاعلی-مفعولی که در فعل‌های متعدی مشتق از زمان‌های گذشته رخ می‌دهد، فاعل با فعل مطابقه مستقیم ندارد، ولی از طریق واژه‌بست‌های ضمیری با فعل مطابقه غیرمستقیم دارد. یکی از ویژگی‌های گویش شورابی، وجود دو دسته از واژه‌بست‌ها‌ی فاعلی و مفعولی است که در برخی موارد به‌‌لحاظ صرفی، نحوی و نقشی از یکدیگر متفاوت هستند. واژه‌بست‌های نوع اول از نوع بی‌نشان محسوب می‌شوند، اما نوع دوم نشان‌دار هستند. شورابی در مطابقه فاعلی-مفعولی مشابه فارسی معاصر است، اما در مطابقه غیرفاعلی-مفعولی، با فارسی معاصر تفاوت دارد. مطابقه غیرفاعلی-مفعولی، شامل رده‌های سه‌بخشی، کُنایی (کُنایی-مطلق) و غیرفاعلی-غیرفاعلی می‌شود.

Keywords:

نظام مطابقه , واژه بست‌های شخصی , شناسه‌های فعلی