جایگاه ادغام موضوع درونی (کردی سورانی)

در پژوهش حاضر به بررسی جایگاه ادغام موضوع‌ درونی فعل در طی فرایند اشتقاق ساختار سلسله‌مراتبی توسط نحو محض پرداخته می‌شود. در زبان کردی، موضوع‌های درونی فعل در توالی خطی متناظر با ساختار تولیدشده، جایگاه متنوعی دارند؛ گاه قبل و گاه بعد از فعل قرار می‌گیرند (گروه متمم‌نما، در توالی بی‌نشان، بعد از فعل و گروه اسمی قبل از فعل). بر همین اساس، تعیین جایگاه ادغام موضوع‌های درونی فعل مسئله‌ای چالش‌برانگیز است. از یک سو، فرضیۀ یکدستی اعطای نقش تتایی (بیکر، 1988) و در سوی دیگر، استناد به شواهد تجربی همچون وضعیت چینش هسته اسمی، در زبان کردی، که توسط گروه متمم‌نما توصیف می‌شود مبنای این تحلیل خواهند شد که ادغام موضوع‌های درونی، فارغ از مقولۀ‌ نحوی آن‌ها، در یک جایگاه واحد و ثابت می‌باشد؛ و الگوهای مختلف ترتیب خطی‌ نتیجه نوعی حرکت هستند. مسئلۀ خطی‌سازی در چارچوب قضیه تناظر خطی (کین، 1994) بررسی شده است که در نتیجۀ آن حرکت مفعول برای به‌دست دادن ترتیب خطی مدنظر ضروری می‌نماید و این مسئله با رعایت تعمیم هولمبرگ (هولمبرگ، 1986) انجام می‌شود که حرکت فعل را در پی دارد. حرکت مفعول در قالب نظریۀ روگرفت (چامسکی، 1993) انجام می‌شود و عدم حضور گروه متمم‌نما به‌عنوان موضوع درونی فعل، قبل از فعل در ترتیب، نیز تأثیری از محدودیت هسته-انتها بر هسته-انتها (شیهان و همکاران، 2017) است که باعث می‌شود روگرفت زیرین گروه متمم‌نما در بخش آوایی دیده شود.

Keywords:

مفعول , ادغام , کردی , تناظر خطی , خطی‌شدگی