بررسی تجارب و روش استفادۀ معلمان از زبان اول در کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی

استفاده یا عدم استفاده از زبان اوّل در کلاس‌های زبان خارجی به‌عنوان چالشی حل نشدنی بین معلمانِ آموزش زبان به شمار می‌آید. ورود زبان اوّل در آموزش زبان، متأثر از نظریّه‌های سنّتی (و به‌زعم برخی منسوخ) آموزش زبان خارجی است که از نظر بسیاری محقّقان نگاهی غیر علمی به آموزش زبان دارد؛ ولی با به روی کار آمدن روش ارتباطی موسوم به «CLT»، این اجازه به معلمان زبان داده شد تا به‌صورت محدود و آگاهانه از زبان اوّل به‌عنوان ابزاری آموزشی استفاده کنند. هدف این مطالعه، بررسی تجارب و روش‌شناسی استفادة معلمان زبان انگلیسی از زبان اوّل در کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی است. در این مقاله، از روش مشاهده و مصاحبه به‌عنوان ابزار جمع‌آوری داده استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که معلمان زبان انگلیسی از زبان اوّل در موقعیت‌های مختلفی استفاده می‌کنند که عبارت‌اند از: ١- توضیح قواعد زبان؛ ٢- تدریس اصطلاح‌ها و ضرب‌المثل‌ها؛ ٣- تدریس واژگان؛ ٤- کمک به درک مطالب؛ ٥) برقراری نظم در کلاس؛ ٦- شفاف‌سازی ویژگی‌های فرهنگی؛ ٧- مقایسۀ ساختار زبان انگلیسی با زبان اوّل و ٨- توضیح کاربرد جمله‌ها و عبارت‌ها. آزمون «٢X» (مجذور کای) نیز به‌منظور تحلیل معنادار بودن تفاوت استفاده از این موقعیت‌ها بین معلمانِ زن و مرد استفاده شده است. نگارندگان این مقاله با تأکید بر فواید استفاده از زبان اوّل در کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی، چگونگی تحقّق این مهم را شرح می‌دهند و در این راستا از تجارب معلمانی که از آن‌ها مصاحبه شده است نیز استفاده شده است.

Keywords:

آموزش زبان انگلیسی , روش ارتباطی , زبان اول , زبان‌آموز , زبان خارجی