بررسی وضعیت تولید قالی در اصفهانِ دورﮤ رضاشاه (1304تا1320ش/1925تا1941م)

صنعت قالی‌بافی شهر اصفهان در دوره‌های مختلف فرازوفرودهای گوناگونی را تجربه کرده است؛ به‌ویژه پس از سقوط دولت صفوی و با ﺗﺄثیرپذیرفتن از ناآرامی‌های پس ‌از آن، این صنعت در سراشیبی رکود قرار گرفت. در اواخر دورﮤ قاجار و پس از پایان جنگ جهانی اول، به‌واسطه وضعیت اقتصادی کشور، بر مشکلات صنعت فرش اصفهان افزوده شد. با شروع دورﮤ رضاشاه، بخشی از این مشکلات به این دوره منتقل شد. استفاده از رنگ جوهری و فراموش‌‌شدن طرح‌های اصیل گذشته، همچنان کیفیت و اصالت فرش اصفهان را در مخاطره انداخته بود. در کنار این مسائل، مشکلات معیشتی و بهداشتی بافندگان فرش نیز پابرجا بود. پژوهش پیش رو به‌دنبال پاسخ این پرسش است که وضعیت تولید فرش شهر اصفهان در دورﮤ رضاشاه چگونه بود و دولت برای بهبود و ارتقای تولید فرش اصفهان چه اقداماتی انجام داد. فرضیه این پژوهش آن است که باتوجه به مشکلات فراوان پیش روی این حرفه، اقدامات صورت‌گرفته ناکافی و غیراصولی بود. براساس نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، مشخص می‌شود باوجود اقداماتی که برای رفع مشکلات موجود در وضعیت تولید قالی شهر اصفهان انجام شد، به‌واسطه کم‌اطلاعی دست‌اندرکاران این صنعت و نبود برنامه‌ریزی‌های دقیق و سیاست‌گذاری‌های درازمدت، این فعالیت‌ها چندان ثمربخش نشد؛ درنتیجه، مشکلات همچنان برجای ماند.  روش این پژوهش توصیفی‌تحلیلی است و از منابع کتابخانه‌ای و اسناد و مدارک آرشیوی استفاده شده است. در این روش پس از جمع‌آوری اطلاعات کافی، یافته‌ها سازماندهی و سپس تجزیه‌وتحلیل می‌شوند.

بررسی وضعیت تولید قالی در اصفهانِ دورﮤ رضاشاه (1304تا1320ش/1925تا1941م) Keywords:

فرش , اصفهان , رضاشاه , رنگ جوهری