تحلیل جرم شناختی اجرای علنی مجازات ها

اجرای علنی کیفرها در سیاستهای جنایی مختلف، همواره محل ارزیابی مفاهیم و شاخص های جرم شناسی بوده است.علی رغم رویکرد برخی سیاست های کیفری و نهادهای کیفری تصمیم ساز به برنامه اجرای علنی کیفرها، اجرای این نوع از برنامه کیفری توسط نهادهای عدالت کیفری که غالبا درراستای بازدارندگی از طریق سزادهی وارعاب گری بزهکار و دیگرافراد جامعه، صورت می گیرد، با شاخص ها ومفاهیم جرم شناسی مغایرت داشته و آثاروتبعات معکوس برارکان اجتماعی و فردی به جای می گذارد.علنی سازی برخی کیفرها که غالبا در موارد شلاق، اعدام، قصاص ودر مقوله های شرعی دینی، شامل رجم و شلاق حدی نیزمی گردد،علاوه برقابلیت تحلیل کیفرگرایی با شاخص جرم شناسی، هم بر بستراجتماع تاثیر گذاراست که موجبات جرم زایی، قبح زدایی و افزایش بزهکاری را فراهم می کند و هم بر فرد بزهکارموثراست که در قالب برچسب زنی و تکراربزه نمایان میشود.همچنین این سیاست جنایی درباب پیشگیری از تکراربزه ناتوان بوده و درمقوله کیفرهای شرعی مانند حدود،به نقطه مقابل جرم شناسی برخورد وبا مفاهیم آن مغایرت دارد. درحقوق کیفری ایران نیز بازتاب آن بر ابهامات افزوده است.

Keywords:

اجرای علنی کیفرها , نهادهای عدالت کیفری , جرم زایی , افزایش بزهکاری , برچسب زنی , پیشگیری از بزه