اهداف میانجیگری کیفری در قبال بزه دیده

عدالت ترمیمی، شیوه جدیدی در عدالت کیفری است که برخلاف شیوه های سنتی همچون عدالت سزادهنده و عدالت بازپروری تلاش میکند مسایل ناشی از ارتکاب جرم را با مشارکت فعال بزه دیده و جامعه محلی و نیز بزهکار از طریق مذاکره و ترمیم خسارات و ایجاد صلح و آشتی حل و فصل نماید. میانجی گری در فقه در قالب اصلاح ذات بین، حکمیت و شفاعت به عنوان روشهای اجرای »عدالت ترمیمی« از دیگر شیوه های اعمال این تیوری در فقه کیفری اسلام است. قدیمی ترین شیوه مداخله عدالت ترمیمی در حل و فصل اختلافات که از ۳۲ سال پیش تاکنون در کانادا ایالات متحده و اروپا در حال اجرا بوده گفتگوی بزه دیده- بزهکار و میانجی گری میان آنهاست. این فرایند به صورت خاص شامل فرایندهای پیش از محاکمه و دادرسی به منظور انحراف از سیستم قضایی رسمی است و به دستورات و احکام مربوط به دادرسی ختم میشود و معمولا حاصل کار میانجی گری به آگاهی دادستان یا قاضی میرسد تا مورد ملاحظه قرار گیرد. میانجی گری کیفری (از هر نوع اختلاف) از حیث اجرای برنامه و برگزاری نشست دارای دو رویکرد متفاوت با معیارهای واحد است: -۱ میانجی گری مستقیم -۲ میانجیگری غیرمستقیم. با تصویب ماده ۸۲ آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ که بیان داشته در جرایم تعزیری درجه شش، هفت و هشت که قابل تعلیق هستند، مقام قضایی می تواند به درخواست متهم و موافقت بزهدیده یا مدعی خصوصی و با اخذ تامین متناسب، حداکثر دو ماه مهلت به متهم بدهد تا برای تحصیل گذشت شاکی یا جبران خسارت ناشی از جرم اقدام کند...... به متهم اجازه داده شده تا با شاکی به توافق رسیده و رضایت وی را برای گذشت اخذ نماید.

Keywords:

عدالت ترمیمی , میانجیگری کیفری , بزه دیده