بررسی رابطه بین ابتلا به وجود نشانه های بیش فعالی/ کمبود توجه با رفتارهای پرخطر و خودآسیب رسان در نوجوانان بزهکار

هدف: نوجوانی دورانی است که ریشه رشد ارزش هایی است و دورانی است که فرد مستعد خطرپذیریاست و ممکن است تصمیمات ناپایداری بگیرد که منجر به رفتارهای نامطلوب از جمله بزهکاری شودبنابراین گرایش نوجوانان به بزهکاری و رفتارهای مجرمانه می تواند ریشه در مشکلات روانشناختی داشتهباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ابتلا به وجود نشانه های بیش فعالی/ کمبود توجه با رفتارهایپرخطر و خودآسیب رسان در نوجوانان بزهکار انجام شد. روش پژوهش: جامعه آماری شامل کلیه نوجوانانبزهکار شهر یزد بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 170 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.شرکت کنندگان به پرسشنامه های اختلال کمبود توجه – بیش فعالی سوانسون، نولان و پلهام (1981)،خطرپذیری نوجوانان ایرانی (زاده محمدی و احمدآبادی، 1387) و آسیب به خود (شی، 1998)، پاسخدادند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و همچنین با بهره گیری از بسته نرم افزاری، spss26تحلیل آماری شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین ابتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه و رفتارهای پرخطرو خودآسیب رسان در نوجوانان بزهکار رابطه معناداری وجود دارد (P>0/001). نتیجه گیری: براساسیافته های پژوهش پیشنهاد می شود که مراکز حمایتی و نهادهای آموزشی با درمان اختلال بیش فعالی/کمبودتوجه، از آسیب های مرتبط با گرایش به رفتارهای پرخطر و رفتارهای خود آسیب رسان در نوجوانانپیشگیری نمایند.

Keywords:

بیش فعالی کمبود توجه , رفتارهای پرخطر و خودآسیب رسان , نوجوانان , بزهکار