تبیین افزایش آستانه تحمل در جهت حل تعارضات زناشویی با نقش تعدیل‌گری آموزه‌های دینی (مطالعه موردی در یک یگان نظامی)

مقدمه: خانواده با پیمان ازدواج پایه گذاری می شود. سلامت و اقتدار عاطفی و منطقی خانواده نیز در گرو برخورداری اعضاء از بصیرت و نیز آگاهی های لازم برای پیش گیری از کجروی ها است. هدف: این مطالعه به منظور تعیین تأثیر افزایش آستانه تحمل در جهت حل تعارضات زناشویی با نقش تعدیل گری آموزه های دینی انجام یافت. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر در حیطه پژوهش آمیخته (کیفی-کمی) بود که با استفاده از روش پدیدارشناسی در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کارکنان یکی از یگان های نظامی بود. بدین منظور 32 شرکت‌کننده به روش نمونه‌گیری هدفمند و با استفاده از مصاحبه عمیق مورد مطالعه قرار گرفتند. لذا، داده‌ها جمع‌آوری، ثبت و سپس کدگذاری انجام شد و در قالب کدهای محوری مقوله‌بندی شدند. در ادامه نتایج پژوهش بخش کیفی در شکل ارائه فرضیات منعکس و در نرم‌افزار  Smart pls، روایی، پایایی، سنجش مدل درونی و بیرونی در جامعه کمی مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها: طی مصاحبه با خبرگان، کد محوری افزایش آستانه تحمل 5 مقوله، تعارضات زناشویی 5 مقوله و آموزه های دینی 2 مقوله را به خود اختصاص دادند. نتایج آزمون مسیر نیز نشان داد، آستانه تحمل با ضریب مسیر 0/631، بر تعارضات زناشویی بین زوجین تأثیرگذار و همچنین استفاده از آموزه های دینی با ضریب مسیر 0/836، ارتباط بین آستانه تحمل و تعارضات زناشویی را تعدیل می نماید. بحث و نتیجه‌گیری: طی جلسه کانونی، خبرگان طی اتفاق نظر اذعان داشتند که عدم نتیجه گیری سریع برای مشکلات، مهارت ابراز محبت و توجه به علایق، نیازها و خواسته های همسر از نکات مهم در حل تعارضات است، ضمن این که آموزه های دینی در تأثیر افزایش آستانه تحمل در جهت حل تعارضات زناشویی به صورت چشمگیری تأثیرگذار است.

Keywords:

Marital Conflict , Religious Teachings , Tolerance. , آستانه تحمل , آموزه های دینی , تعارضات زناشویی.