رابطه سبک‌های یادگیری و تفکر انتقادی در دانش آموزان دبیرستانی (دوره اول) شهرستان یزد

اهمیت افزایش و بهبود مهارت‌های تفکر­ انتقادی دانش ­آموزان در شرایط رشد فزاینده دانش بشر، امری آشکار است. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه سبک‌های یادگیری و تفکر انتقادی در دانش ­آموزان دختر پایه نهم دبیرستان­ های غیر­­دولتی شهرستان یزد بود. این مطالعه ازلحاظ هدف یک تحقیق کاربردی است و جهت انجام آن از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی استفاده‌شده است و جامعه ­آماری آن را دانش­آموزان دختر پایه نهم دبیرستان­های شهرستان یزد (3584 نفر) تشکیل دادند که از این تعداد 184 دانش ­آموز به روش نمونه گیری خوشه­ ای تک­ مرحله ­ای انتخاب شدند. آزمودنی­ ها به پرسشنامه­ های تفکر انتقادی واتسون و گلریز و سبک‌های یادگیری کلب پاسخ دادند. داده­ ها با استفاده آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون و به کمک نرم‌افزار spss تحلیل شد. نتایج نشان داد بین نمره­ کل تفکر انتقادی و سبک‌های یادگیری ارتباط معناداری وجود دارد؛ به‌طوری‌که افراد با سبک یادگیری همگرا بیشترین و افراد با سبک یادگیری انطباق یابنده کمترین نمره تفکر انتقادی را کسب کرده بودند. بدیهی است تفکر انتقادی فراگیران حاصل شیوه تدریس فعال و تفکر باز و انتقادی مدرسان و متناسب با نیاز و تفاوت­ های فردی فراگیران و استفاده از ابزارهای آموزشی جدید و مناسب است؛ در نتیجه توجه مضاعف به موضوع آموزش تفکر انتقادی در میان دانش‌آموزان و حتی میان اساتید و مربیان آموزشی پیشنهاد می‌گردد.

Keywords:

تفکر انتقادی , رویکردهای تدریس , راهبردهای یادگیری , دانش آموزان.