فرزندآوری: عوامل سوق دهنده و بازدارنده

مقدمه: فرزند آوری، از موضوعات مهم در حوزه مسائل اجتماعی است و محور توسعه پایدار برای کشورهایی که سطح جانشینی پایینی دارند، محسوب می شود. ایران که به تدریج با سالخوردگی جمعیت مواجه خواهد شد. لذا با توجه به اهمیت موضوع فرزندآوری در رابطه با رشد جمعیت به ویژه در ایران به تدریح در حال سالخوردگی است، این پژوهش به تعیین ارتباط بین فرزندآوری و عوامل سوق دهنده و بازدارنده از آن در متاهلین خمینی شهر پرداخت. مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی، بر روی400 نفر از شهروندان متاهل مراجعه کننده به مراکز جامع خدمات سلامت شهری و روستایی شهرستان خمینی شهر استان اصفهان در سال 1397که به صورت در دسترس انتخاب شدند، صورت گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه ذی ربط جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی با استفاده از نرم افزار spss نسخه20 استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین (انحراف معیار) سنی شرکت کنندگان (6/75) 33/26 سال بود. بیشترین عوامل سوق دهنده عنوان شده به ترتیب شامل پایین آمدن هزینه های درمان ناباروری (76%) و مشکل شدن فرزند آوری با بالا رفتن سن (74/8%) و نقش کاهش درد و عارضه بارداری و زایمان (62/5%) و اعتقاد هر شخص و همسرش به تاثیر فرزند در استحکام زندگی(58/65%) و مفید بودن فرزند در هنگام پیری (52/15%). و بیشترین دلایل بازدارنده به ترتیب نگرانی از تأمین آینده تحصیلی (82/32%) و امنیت شغلی فرزندان (80/3%) و افزایش مشکلات اقتصادی با آوردن فرزند جدید (58/5%)، نداشتن درآمد کافی برای آوردن فرزند (3/57%) بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، توجه به عوامل سوق دهنده از یک سو و رفع موانع بازدارنده از سوی دیگر به همراه  ایجاد امنیت شغلی و آینده تحصیلی همزمان با رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی می تواند تا حدودی  در رفع مشکل کاهش رشد جمعیت موثر باشد.

Keywords:

Inhibitors , Childbirth , Facilitators Factors , عوامل سوق دهنده , بازدارنده , فرزند آوری