بررسی رابطه بین میزان و نحوه استفاده از تلفن همراه با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی در بین دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهرستان یزد

مقدمه:استفاده از تلفن همراه در سال­های اخیر به جزء جدایی­ناپذیر زندگی تبدیل شده است. با وجود کاربردهای مفید تلفن همراه، استفاده بیش از حد و مداوم آن زمینه وابستگی و آسیب را در افراد ایجاد می­نماید. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین میزان و نحوه استفاده از تلفن همراه با انگیزش پیشرفت در بین دانش­آموزان دختر پایه نهم دبیرستان­های شهرستان یزد بود. روش بررسی: نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 288 نفر بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای بود که از بین دبیرستان­های دخترانه منطقه دو به‌ طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس استفاده آسیب­زا از تلفن همراه (Cell-phone over-use scale)جنارو و همکاران (2007)، پرسشنامه نوع کاربری تلفن همراه (منطقی، 1389)، پرسشنامه انگیزه پیشرفت (Achivement Motivation Test  (هرمنس (1987) و معدل پایان ترم دانش آموزان به عنوان عملکرد تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید. یافته ها : نتایج تحلیل داده­ها نشان داد که بین استفاده آسیب­زا از تلفن همراه و انگیزش پیشرفت رابطه وجود ندارد (05/0 < P)، ولی با عملکرد تحصیلی ارتباط معکوس و معنا دار وجود دارد(05/0 >P). بین استفاده نرم­افزاری و استفاده از تقویم و زمان با انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0 >P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد استفاده از بعضی امکانات تلفن همراه که منطبق با نیازهای روز یادگیرندگان باشد می­تواند به نحو بسیار مطلوبی اثربخش باشد و البته نتایج ، ضرورت توجه برنامه­ریزان­ و مسئولین امر را به رواج روزافزون استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه، در دانش آموزان دبیرستانی نشان می­دهد.  

Keywords:

cell phone , achievement motivation , Educational Function , the student. , تلفن همراه , انگیزه پیشرفت , دانش‌آموزان