اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله ای بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله ای بیماران MS شهر تهران انجام شد. روش: با توجه به موضوع و اهداف پژوهش روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماری ام اس مراجعه کننده به درمانگاه­ های مرکز تحقیقات بیماری­ های مغز و اعصاب وابسته به مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) در شهر تهران در سال 1398-1399 می­باشد. نمونه 40 نفر از بیماران ام اس زن شهر تهران که به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین می­شوند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه راهبردهای مقابله ­ای بلینکزوموس (1981) و پرسشنامه رفتار سازشی لامبرت (1974). پروتکل درمان شناختی-رفتاری بسته آموزشی شناختی رفتاری حاتمی نیز شامل برنامه 10 جلسه ­ای بود که در مدت دو ماه در اختیار گروه آزمایش قرار گرفت. روش تجزیه و تحلیل داده­ ها نیز تحلیل کوراریانس بود که با استفاده از نرم ­افزار spss انجام گرفت. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی بیماران MS شهر تهران موثر است(001/0 p<). و درمان شناختی-رفتاری بر راهبردهای مقابله­ ای بیماران MS شهر تهران موثر است (001/0 p<). نتیجه­گیری: می توان توان نتجه گرفت با مداخله مداوم برنامه درمان شناختی-رفتاری می­توان موجب بهبود وضعیت سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله­ ای بیماران MS شد.

اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله ای بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر تهران Keywords:

Cognitive-behavioral therapy , Social adjustment , Coping strategies , ms , درمان شناختی-رفتاری , سازش یافتگی اجتماعی , راهبردهای مقابله‌ای , مولتیپل اسکلروزیس(MS)