روند توسعة سیاسی در ایران از سال 1368 تاکنون براساس رویکرد آمارتیا کومار سن

توسعه به‌مثابه آزادی از دیدگاه آمارتیا سن و توسعة سیاسی که در آن نقش جامعه و وظیفه دولت در یک رویه تکمیلی دوسویه به‌عنوان هدف توسعه است، موضوع اصلی پژوهش است. آمارتیا سن از یکسو با اشاره به نقش جامعه به احزاب و نشریات بدون سانسور و از سوی دیگر، متأثر از ارسطو بر جایگاه دولت به‌عنوان نهادی حمایتگر به تعامل و جهان‌گرایی به‌عنوان سنجه‌های توسعة سیاسی تأکید دارد. این نگاه دوسویه آمارتیا سن مبتنی بر شهروندی فعال و نقد دولت بی‌طرف چارچوب روشی مقاله را در مسیر اجتماع‌گرایی قرار داده است. مسئله اصلی پژوهش بررسی توسعة سیاسی از دولت هاشمی تاکنون بر اساس سنجه‌های آمارتیا سن یعنی احزاب، تضمین شفافیت و دولت است و در پاسخ به سؤال روند توسعة سیاسی در ایران از منظر سن چگونه بوده است؟ فرضیه بیانگر آن است که سنجه‌های توسعة سیاسی موردنظر آمارتیا سن در مورد ایران از ارتباط تکمیلی و پیوسته برخوردار نبوده، لذا توسعة سیاسی به مفهوم گسترش آزادی‌های اساسی که جامعه از آن برخوردار شود، صورت تحقق کامل به خود نگرفته است. این پژوهش با روش تاریخی، تحلیلی به موضوع پرداخته است.

Keywords:

روند , توسعة سیاسی , آزادی , ایران , آمارتیا سن