بررسی تلفیق روشهای مکانیکی و بیولوژیکی در کاهش رواناب و رسوب اراضی مرتعی استان کهگیلویه و بویراحمد

در استان کهگیلویه و بویراحمد بعلت چرای بی رویه و و جـود دام بـیش از ظرفیت مراتع، پوشش گیاهی مرتعی در بسـیاری از منـاطق از بـین رفته و یا در شرف نابودی است . همچنین تردد زیاد دام در سطح مرتع باعث کوبیدگی سطح خاک و کاهش نفوذپذیری خاک گردیـده اسـت . به طوریکه حتی با بارندگی های با شـدت کـم، روانـاب زیـادی ایجـاد می گردد و به دنبال آن خاک بشدت مـورد فرسـایش قـرار مـی گیـرد . امروزه عملیات مختلـف مکـانیکی در سـطح خـاک یکـی از راه هـای کاهش رواناب و رسوب و در نتیجه جلوگیری از فرسایش خاک بشـمار می رود . اما تلفیق این عملیات با عملیات بیولوژیکی می تواند بهصـورت پایدار اثر کنترلی خود را در درا ز مدت داشته باشد . ضـمن اینکـه تـأثیر پوشــش گیــاهی در جلــوگیری از قطــرات اولیــه بــاران و بــه عبــارتی جلوگیری از Splash Erosion و همچنین مقاومت ریشه گیاهان در مقابل رواناب و فرسایش خاک بر کسی پوشیده نیست . به همین دلیل تحقیق حاضر به منظور دستیابی به روشی مناسب بـه منظـور کـاهش رواناب و رسوب با 4 تیمار عملیات مکانیکی پتینگ، ریپرینـگ، کنتـور فارو و بانکت غـلات بـه همـراه اسـتفاده از دو گونـه مرتعـی بعنـوان عملیات بیولوژیکی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه مارگون انجام گردید .