بررسی تاثیر کاشت آتریپلکس برخاک مراتع منطقه مراوه تپه

بخش وسیعی از مراتع استان گلستان در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته اند، که به علت کمی نزولات آسمانی ( حدود 250 میلیمتر در سال ) و میزان تبخیر چندین برابر نزولات و همچنین شوری خاکها، از نظر اکولوژیکی شرایط حساس و شکننده ای را ایجاد کرده است . احیای پوشش گیاهی یکی از اقداماتی است که جهت جلوگیری از این پدیده می تواند مورد توجه قرار گیرد . اسفناجیان یکی از مهمترین خانواده گیاهی سازگار با شرایط خشک و نیمه خشک محسوب می شود . یکی ازخانواده های مهم اسفناجیان که در ایران نیز وجود دارد، آتریپلکس می باشد که ازگیاهان مغذی برای دامها به حساب می آید . آتریپلکس با رشد سریع و سازش با محیط های مختلف و تولید علوفه قابل ملاحظه اهمیت خاصی را در مناطق خشک وکویری پیدا کرده ا ند . با توجه به احیای مراتع تخریب شده با استفاده از گونههای غیر بومی و عمدتا وارداتی بخصوص آتریپلکس، سطح زیادی از مراتع استان گلستان به کشت این گونه اختصاص داده شده است و همه ساله نیز بر سطح آن افزوده می شود . از طرف دیگر تاثیراتی که گیاهان غیر بومی مخصوصا بوته ای ها برخاک تحت کشت خود باقی می گذارند، نیز باید مورد توجه قرارگیرند . در صورتیکه برخی از خواص خاک مخصوصا ازنظر مرفولوژیکی ثابت فرض گردد، امکان یافتن ارتباط بین خصوصیات ظاهری خاک و پوشش گیاهی و همچنین تاثیرگیاهان بر تغییرخواص شیمیایی خاک با جمع شدن بخشهای ضایعاتی گیاه در زیرگونه های بوته ای، بخصوص درمناطق خشک و نیمه خشک وجود دارد . با توجه به اینکه جذب املاح به وسیله این گیاه کاملا مشهود می باشد، درک این مهم که آتریپلکسهای کشت شده و ادامه کشت آن درسطح مراتع منطقه چه تاثیری بر بستر طبیعی زندگی انسان یعنی خاک خواهند داشت از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود به همین دلیل و با هدف دستیابی به اثرات کاشت آتریپلکس بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک مراتع استان گلستان و تعیین اثر خاک و اقلیم بر میزان خوشخوراکی آتریپلکس، این مطالعه صورت گرفت .