مدلسازی قابلیت اطمینان در نانوربات‌های زیستی
Publish place: Journal of Iranian Association of Electrical and Electronics Engineers، Vol: 17، Issue: 3
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 290
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIAE-17-3_002
تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1399
Abstract:
نانورباتیک، به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخه‌های فناوری نانو شامل طراحی، کنترل و برنامه‌نویسی ربات‌ها در مقیاس نانو می‌باشد. با کاربردی شدن بیونانوربات‌ها (نانوربات‌های زیستی)، دنیای علم پزشکی دگرگون خواهد شد. با بهکارگیری این اجزای زیستی، نانوداروها می‌توانند وارد بدن شده و بخش‌های آسیب‌دیده را شناسایی و یا درمان کنند. علاوه برآن، همان‌طورکه می‌دانیم اشکالات و خطاها همه‌جا وجود داشته و می‌توانند روی سیستم‌ها تأثیر گذاشته و نتایج و اثرات نامطلوبی را درپی داشته باشند؛ بنابراین، نیازمند سیستم‌هایی هستیم که بتوانند این اشکال‌ها را تحمل کرده و همچنان به عملکرد صحیح خود ادامه دهند؛ به‌چنین سیستم‌هایی، سیستم‌های تحمل‌پذیر اشکال می‌گویند. در این مقاله، به بررسی مشخصات تحمل‌پذیری اشکال در سیستم‌های بیونانورباتیک پرداخته و راه‌کارهایی برای برطرف‌کردن این اشکال‌ها با استفاده از مفهوم افزونگی و مدلسازی قابلیت اطمینان با روش مارکوف ارائه مینماییم. در نهایت نیز برای اولین بار نانوربات‌های زیستی قابل اطمینانی با روش افزونگی سه‌پیمانه‌ای ارائه میشود که در مقایسه با ساختارهای موجود استحکام بیشتری داشته و در مقابله با اشکال‌ها و خطاها تحمل‌پذیری اشکال بیشتری دارند.
Keywords:
Authors
راضیه فرازکیش
Department of Computer Engineering, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :